سیاح‌آنلاین خبر، تحلیل و دیدگاه
یک هواپیمای مدرن و پیشرفته در کنار تمام امکانات اش به سبب نوع مکانیزم توربین هایش و محدودیت در سرعت نمی‌تواند به خارج از جو سیاره زمین برسد. اما چرا؟
تمام هواپیما های امروزی در کنار تمام امکانات پیشرفته تخنیکی حتی نمی‌تواند تا میانه راه جو زمین را طی کند. اولین مانع پیش روی، نیروی جاذبه زمین است، برای اینکه بتوان به خارج از جو رسید باید از این جاذبه گریز کرد. اما حداقل سرعت مورد نیاز جهت فرار از جاذبه زمین ۳۳ ماخ، معادل ۴۰ هزار کیلومتر بر ساعت است. در حال حاضر سریعترین ریکارد سرعت در پرواز هواپیما های مسافربری ۰٫۹۷ ماخ، معادل ۱۱۹۸ کیلومتر بر ساعت است.
مانع دوم جو زمین است، هرچه قدر ارتفاع بالاتر می‌رود لایه های جو باریک تر می‌شوند. با افزایش ارتفاع در اتمسفر دو اتفاق مهم برای هواپیما ها می‌افتد.
اول، با روند کاهش فشار هوا و فشردگی گازها، کنترول هواپیما بسیار سخت‌تر می‌شود.
دوم، اکسیجن کمتر، و اکسیجن کمتر معادل احتراق کمتر و در نتیجه تولید انرژی کمتر در توربین های هواپیما است که باعث کم شدن ارتفاع و در مواقع اضطراری حتا منجر به سقوط خواهد شد.
هواپیماها تا چه ارتفاعی می‌توانند پرواز کنند؟
شرکت‌های هواپیمایی از ۴۵٫۰۰۰ پا پیشی نمی‌گیرند اما خلبان‌های جسوری هم بوده‌اند که تا سر حد توان هواپیماهایشان اوج گرفته‌اند.
در سال ۱۹۷۷ خلبانی بنام آقای الکساندر فدوتوو تا ارتفاع ۱۲۳٫۵۳۲ پا اوج گرفت و تاکنون، این مرتفع ترین پرواز یک هواپیمای زمینی بوده است. با این حال، آقای فتودوو فقط یک سوم مسیر را به سمت فضا طی کرده بود. در سال ۲۰۰۴ یک هواپیما خاص با نام SpaceshipOne تا ارتفاع ۳۶۷٫۵۰۰ پا رسید اما بسبب نوع موشک پروازیش، آن را تا ارتفاع ۴۳٫۵۰۰ پایی توسط هواپیمایی کمکی به نام شوالیه های سفید پرواز دادند و از آن‌جا به بعد پروازش را به تنهایی ادامه داد.
