ما شاهد آنیم که به چقدر مشکلات یک دانشجو به از سپری نمودن امتحان کانکور در این دانشگاه در یک فضای نا عدالتی به این دانشگاه در بخش های شبانه و روزانه جذب میشود.
کسی میاید شبانه را کورس آموزشی خطاب میکند؛ کسی میاید آن را خارج از برنامه و کسی هم آن را فقط خاموش ساختن فریاد های داوطلبان که ظرفیت جذب آنها در روزانه وجود ندارد. گوش های مان از این حرف ها خسته شده است گاهی هم با خود میگوییم که شاید ما دانشجو نباشیم.
هدف از این نوشته را میخواهم پیش از رفتن به جزییات آن بیان کنم. هدف آن فقط رساندن مشکلات دانشجویان شبانه دانشگاه کابل به چشم کور و گوش کر ریاست جمهوری است. چون در بعضی موارد سو تعبیر ها صورت گرفته بنا میخواهم به صراحت بگویم که هدف این نوشته ایجاد بی اتفاقی میان دانشجویان شبانه و روزانه نیست دانشجویان هر دو تایم (روزانه ؛ شبانه) با هم یکجا در یک فضای برادری و همدیگر پذیریی در راستای پیشرفت وطن تحصیل میکنند تا باشد وطن شان را مترقی بسازند و پیشاپیش هم یک مورد دیگر را هم ذکر می نمایم که تعدادی از استادان موفق و میهن دوست وجود دارد که در راستای تحصیل دانشجویان لحظه یی هم غفلت نکرده اند و در راستای تحصیل آنها شب و روز زحمت کشیده اند که جا دارد در نخست آنها را از زمره دیگران جدا نموده و از شان یک دنیا سپاسگزاری نمود که تا حد توان خود برای دانشجویان شبانه خدمت نموده اند.
دانشجویان شبانه با داشتن سند فراغت از دوره لیسه بعد از سپری کردن مرحله قانونی که همانا آزمون کانکور است آزمونی که اصلا تفاوت با آزمون کانکور روزانه ندارد به دانشکده های دانشگاه کابل جذب میگردند. اما چالش ها؛ دشواری ها؛ نظر های دوگانه در کل گفته میتوان یک بام و دو هوا بعد از شروع دوره تحصیلی آغاز میشود.
از کتابخانه یکی از ضروری ترین نیاز دانشجویان آغاز میکنم کتابخانه های دانشکده ها را کنار گذاشته از کتابخانه مرکزی میگویم: در دو سال پار این کتابخانه فقط صالون آن برای او دانشجویان شبانه باز بود اما اکنون صالون این کتابخانه هم باز نیست به علت پرداخت نشدن حق ذمه شان از سوی تحصیلات عالی بعد از ساعت ۴ عصر این کتابخانه مسدود میگردد. در حالیکه در جریان روز این کتابخانه با امکانات انترنت؛ فوتوکاپی؛ توزیع کتاب؛ صالون کتاب خوانی؛ صالون کار گروهی به روی دانشجویان باز میباشد.
اما دانشجویان شبانه از این امکانات بی بهره اند. در مورد درس میخواهم بنویسم: اکثرا تعدادی زیادی از استادان نمیخواهند در تایم شبانه درس بدهند. اگر از شان پرسیده شود شاید دلیل های متعددی را بیان کنند و یا بعضی شان هم اصلا نمیخواهند پاسخ بدهند. اما دلیل این درس ندادن در تایم شبانه دانشگاه های خصوصی و امکانات بهتر (ترانسپورت؛ وقفه چای؛ معاش کافی و…) آنها است.
امتحان سمستر خزانی سال پار چهار ماه طول کشید یعنی اعتصاب درسی استادان به علت پرداخت نشدن معاش آنها از سوی تحصیلات امتحان پایان سمستر را از ماه قوس تا ماه حوت کشاند. بعد این اعتصاب شروع سمستر را نیز یک ماه به تعویق انداخت. تا این زمان همه صدا ها خفته بودند صدای از ریاست جمهوری ؛ اجراییه و وزارت تحصیلات برای حل این چالش دانشجویان بلند نشد. تا اینکه خود دانشجویان دست به تظاهرات صلح آمیز زدند و خواستار حق تحصیل شان شدند.
خیلی ها جالب است دانشجویان که برای تحصیل شان در یک سمستر سه هزار افغانی تحویل میکنند به علت پرداخت نشدن معاش استادان شان درس شان به تعویق می افتد ولی دانشجویان که از همه امکانات دانشگاه بدون پرداخت کدام مبلغ استفاده میکنند درس شان ادامه داشت.
نکته قابل مکث این است که حتی در بودیجه سال ۱۳۹۴ خورشیدی برای تایم شبانه پول اختصاص داده نشد. نبود کارهای عملی برای دانشجویان دانشکده های که نیاز بر کار عملی دارد چالش دیگری فرا راه دانشجویان شبانه دانشگاه کابل است. هیچ گونه امکانات برای کار عملی دانشجویان شبانه وجود ندارد اگر این دانشجویان صدا بلند کنند پاسخ خیلی ها ساده برای شان داده میشود و آن هم اینست که شما شبانه هستید.
من در پاسخ شان میگویم که: بزرگوار چرا فرق بین دانشجو شبانه و روزانه وجود داشته باشد آیا در اخذ آزمون کانکور و امتحان های پایان سمستر کدام تفاوت بین این دانشجویان وجود دارد؟ که در امور امکانات؛ کارهای عملی و… شما فرق را به رخ دانشجویان میکشانید. به همین منوال مشکل های فراوان دیگر (راه نیافتن فارغان شبانه به سمت استاد در دانشگاه کابل و…) نیز در صد راه دانشجویان شبانه وجود دارد.
نویسنده: میلاد “سیار”