سیاح‌آنلاین خبر، تحلیل و دیدگاه
اگر ما به تاریخ دقیقاً متوجه شویم، کشور های همسایه ما در سابق از نوحه پیشبرد تعلیم و تربیه در سطح قوای مسلح کشور زیاد هراس داشتن و این تعلیم و تربیه است که نه تنها افغانان را بلکه هر کشوری که باشد به اهداف والای شان دست پیدا خواهند نمود.
کشور ما افغانستان از بطن تأسیس اردو مطابق به پلان در بخش های مختلف مسلکی از قبیل صنف پیاده، کشف، توپچی، زرهدار، لوژستیک، انجینری، مخابره و سرحدی پوهنحی های داشتن که افسران را به سطح درجه لیسانس فارغ میدادند. اما متاسفانه با آمدن حکومت موقت تهداب قبلی حربی پوهنتون توسط امریکای ها و فرانسوی ها به خاک یکسان شد برعلاوه اکادمی تخنیک که همجوار بود با حربی پوهنتون از آن منحیث یک دیپوی نظامی استفاده کردن. به هرصورت خارج از بحث نشویم. امروزه تخنیک و تکنالوژی که در افغانستان انقلاب برپا کرده است نمیتواند جواب گوی نیازمندی های ما باشد. بخاطر اینکه ما مجهز به دانش روز در قوای مسلح خود نیستم، در شرایط فعلی ببینید که چقدر امکانات در رابطه به تعلیم و تربیه برای قوای مسلح موجود است اما صرفاً مشکل در این است که افسران، ضابطان و سربازان مجرب با دلسردی کار میکنند، بخاطریکه تشکیلات فعلی اردو نظر به ترکیب ملیتی است که این خود یک خیانت بسیار بزرگ و جبران ناپذیراست. در قطعات محارب که در ۵ زون کشور ایجاد شده شما یک سر بزنید ببینید که افراد متعملق،چاپلوس در راس اداره امور هستند و مستقیماً با افراد و اشخاص که در سطوح مختلف وزارت نظر به ترکیب ملیتی تعین گردیده اند همیشه درتماس هستند و حقداری میکنند و گرفتنن یک قرار داد به اندازه مشکل ساز شده است که خودمن شاهد اش بودم. اگر ما مروری به سیستم پیشبرد تعلیم و تربیه فعلی در کشور علی الخصوص اردوی ملی داشته باشیم میبینیم که تعلیم و تربیه به سه سایکل تقسیم شده است که سایکل تعلیم و تربیه، سایکل اجرای وظایف محاربوی و سایکل رخصت است که مطلقاً غلط است و اصلاً در روی کاغذ هست و ببینید که فساد همه را مصرف ساخته است، قوماندانان، آمرین و مسؤلین مربوطه مصرف کمائی هستند که چگونه میتوان زندگی را پیشبرد شما میتوانید از قول اردو های ساحوی دیدن نماید. سوال در اینست که چرا اشخاص و افراد وطندوست خانه نشین و یا به بهانه های دیگر کار نمیتوانند. کسانی هستند که با عقیده اسلامی کار میکنند اما مجال برایشان داده نمیشود که تا زمانیکه این نقیصه از بین نرود مشکل پا برجاست. ما فعلاً کادر های داریم که از آنها باید استفاده اعظمی شود اما متاسفانه مارا به نام های مختلف با هم به ستیز انداخته اند که این خود آب ریختن در آسیاب دشمن است. ما باید سیتسم تعلیم و تربیه خودرا ابتدا با توزیع وجایب افغانان در مقابل وطن و مردم کشور آغاز نمایم که انگیزه ملی به وجود بیاید، دوم اینکه مکلفیت های منسوبین قوای مسلح تطبیق گردد. سوم اینکه ایجاد نظم و دسپلین از سطوح بالا به پائین شروع شود چرا که سرباز ما میتواند آمرین خودرا بشناسد و از اوامر شان اطاعت پذیری داشته باشد. چهارم مبارزه با فساد و جرایم اخلاقی باید طوری قاطع در پالیسی ها گنجانیده شود و تطبیق گردد آن زمان است که یک جاده خاکی برای پیشبرد تعلیم و تربیه پیدا خواهد شد.
احمدولید عامر
